Beginnen met beleggen op het verkeerde moment bestaat niet

Beginnen met beleggen op het verkeerde moment. Dat is iets wat iedere (beginnende) belegger wilt vermijden. Het laatste wat we namelijk willen is ons geld minder waard zien worden, net nadat het ingelegd is. Zeker voor mensen die hun eerste stappen in de beleggingswereld zetten kan het afschrikken, omdat je nog niet gewend bent aan de schommelingen op de beurs. Wat is dan slim? Even wachten? Nee, ook dat niet. Beginnen met beleggen op het verkeerde moment bestaat namelijk niet.

Wat het juiste moment is om te beginnen weten we bij Semmie niet, en eigenlijk weet niemand dat. Zelfs de beleggingsexperts die beweren er verstand van te hebben, hebben geen glazen bol. Onverwachte gebeurtenissen, ook wel zwarte zwanen genoemd, kunnen altijd plaatsvinden, en daar kun je simpelweg geen rekening mee houden omdat je niet kunt voorspellen wanneer ze zullen gebeuren.

Betekent dit dat je dan maar niet moet gaan beleggen omdat er altijd gevaar op de loer ligt? Of dat je moet stoppen omdat je net bent begonnen en de koersen plotseling dalen? Naar onze mening niet. Zelfs als je elke keer op het verkeerde moment bent ingestapt, dat wil zeggen net voordat de koersen dalen, zijn er nog steeds mogelijkheden om een positief rendement te behalen. Wat je nodig hebt is een plan en doorzettingsvermogen.

Dit principe wordt goed geïllustreerd door de Amerikaanse portefeuillemanager en financieel schrijver Ben Carlson, die het fictieve karakter Bob gebruikt. Bob wordt beschouwd als 's werelds meest ongelukkige belegger omdat hij altijd op het verkeerde moment zijn investeringen deed. Hij begon zijn carrière in 1970 op 22-jarige leeftijd.

Het plan

Zijn strategie was om jaarlijks een bedrag opzij te zetten en dit te investeren wanneer hij dacht dat het het juiste moment was om in te stappen. In de jaren zeventig streefde hij ernaar $2.000 per jaar te investeren, waarna hij dit bedrag elk decennium met $2.000 zou verhogen. Zo zou hij tegen het einde van 2013, op 65-jarige leeftijd, met pensioen kunnen gaan. Dit betekende dat hij $4.000 per jaar opzij zette in de jaren tachtig, $6.000 per jaar in de jaren negentig, en vervolgens $8.000 per jaar tot aan zijn pensioen.

Bob en de beurs

In het begin van 1973 zette Bob zijn eerste stappen in de beleggingswereld en koos ervoor zijn geld te investeren in de S&P 500, een Amerikaanse aandelenindex met de 500 meest belangrijke Amerikaanse bedrijven.

Kort nadat Bob al zijn gespaarde geld had geïnvesteerd, volgde een beurscrash met een waardedaling van 48%. Bob had dus zijn geld op het hoogtepunt geïnvesteerd, net voordat de koersen halveerden. Hoewel Bob ontmoedigd was, bleef hij trouw aan zijn plan. Hij bleef consequent geld opzij zetten voor beleggingen en verkocht nooit zijn investeringen.

In augustus 1987 besloot Bob, na 15 jaar, opnieuw geld te investeren. Maar was dat wel het juiste moment? De markt daalde met meer dan 30% direct nadat Bob zijn geld had geïnvesteerd. Hoewel Bob verrast was door de timing van zijn investering, bleef hij vasthouden aan zijn beleggingen en verkocht hij niet wat hij zojuist had gekocht. Bovendien behield hij nog steeds zijn oorspronkelijke beleggingen uit 1973. Na de crash in 1987 besloot Bob om te 'wachten': hij had even genoeg gezien.

Driemaal is scheepsrecht

Eind jaren negentig kende de beurs weer hoogtijdagen. Het internet kwam net op, alles werd verplaatst naar het web en the sky was the limit. In 1999 had Bob $68.000 opzij gezet door zich aan zijn plan te houden. Maar Bob was stug. Zo geloofde hij niet in een internetbubbel en vond het een goed idee om het nieuwe millennium in te gaan met een knaller: al het geld belegde hij in december 1999 in de eerdergenoemde S&P 500. En je verwacht het niet. Bob had weer ongeluk, de internetbubbel spatte uiteen en de koersen crashten. Resultaat: een koersdaling van 50% die tot 2002 duurde. En nog steeds deed hij verder niets en liet zijn beleggingen staan.

Zijn volgende moment om te gaan beleggen was in oktober 2007. Een laatste investering voordat hij met pensioen zou gaan. Hij had sinds 2000 een bedrag van $64.000 opgebouwd en besloot dit te investeren vlak voor de financiële crisis, waarin Bob opnieuw een daling van 50% zag. Het zat Bob niet mee…

Radeloos, ontmoedigd maar vastberaden, bleef Bob elk jaar geld opzij zetten en verzamelde nog eens $40.000. Hij hield zijn beleggingen aan tot hij eind 2013 met pensioen ging.

Laten we het kort samenvatten: Bob lijkt dus verschrikkelijk in beleggen. Door zijn timing investeerde hij alleen tijdens marktpieken en net voor flinke dalingen.

Hieronder een overzicht met de investeringsmomenten, hoeveel de markt daalde en hoeveel geld er is geïnvesteerd, zodat het allemaal iets overzichtelijker wordt:

Het resultaat

In totaal had Bob dus $184.000 belegd. Hoewel zijn timing rampzalig was, bleek hij eigenlijk een redelijk goede belegger te zijn. Zodra hij zijn eerste inleg had gedaan, beschouwde hij het als een langetermijnverbintenis en verkocht hij nooit iets. Zijn plan was consistent en zijn zenuwen van staal. Geen enkele crisis of beursdaling bracht hem van zijn stuk, en hij heeft dus nooit iets van zijn beleggingen verkocht. Dus hoe heeft hij het gedaan?

Ontwikkeling S&P 500 - 1973 tot 2013.

Terugkijkend naar de ontwikkeling van de S&P 500-index gedurende de periode vanaf het moment dat Bob zijn eerste stappen zette op de beurs tot het moment dat hij zijn beleggingen verkocht, besloeg ongeveer 41 jaar. Tijdens deze periode onderging de index diepe dalen, maar ook sterke stijgingen. Als gevolg daarvan bedroeg het gemiddelde bruto rendement ongeveer 6,6% per jaar. Ondanks dat Bob consequent investeerde op marktpieken, bedroeg het uiteindelijke bedrag dat hij kon innen $1,1 miljoen! Dit toont aan dat zelfs met de slechtst mogelijke timing het mogelijk was om een positief rendement te behalen, waarbij in het verleden behaalde resultaten natuurlijk geen garantie bieden voor de toekomst.

Doorzettingsvermogen

Hoewel het bovenstaande verhaal hypothetisch is, bevat de boodschap een kern van waarheid en zijn de cijfers reëel. Echter, Bob had verstandiger kunnen handelen door te kiezen voor meer spreiding. Hij had kunnen investeren in obligatiefondsen en in verschillende geografische sectoren, waardoor zijn afhankelijkheid van één enkel indexfonds aanzienlijk verminderd zou zijn. Ook had Bob ervoor kunnen kiezen om het bedrag dat hij op een enkel moment investeerde te spreiden. Als hij bijvoorbeeld maandelijks een vast bedrag had belegd, zou zijn uiteindelijke rendement zijn gestegen tot $2,3 miljoen.

De les die we uit dit verhaal kunnen trekken, is dat het belangrijk is om een plan te hebben wanneer je begint met beleggen, en om je daaraan te houden. Bob zette consistent geld opzij en week niet af van zijn plan, ondanks twijfels die hij soms had over de wijsheid van doorgaan met beleggen.

Bovendien is het cruciaal om je beleggingen te laten staan, zodat ze de tijd krijgen om te groeien. Niet alleen omdat dalingen op de beurs altijd worden opgevolgd door stijgingen, maar ook omdat het rendement dat je ontvangt op je beleggingen op zijn beurt weer rendement oplevert.

Een aanvulling op wat Bob beter had kunnen doen, en wat hem waarschijnlijk minder stress had bezorgd, is te kiezen voor meer spreiding en het geld dat hij jaarlijks opzij zette periodiek te gaan beleggen.Dan had hem hoogstwaarschijnlijk naast een mooi rendement ook een betere nachtrust opgeleverd.