Vandaag beginnen in Tokio – met een jaar uitstel – de 29e Olympische Zomerspelen. Niet alleen op de atletiekbaan, in de zwembaden of op de vele velden wordt gestreden om de eerste plek, ook bedrijven strijden om het hoogste plekje op het podium.
Het podium van aandacht welteverstaan. Want met 3,2 miljard kijkers wereldwijd is de Olympische Spelen niet slechts een toernooi met de gedachte ‘meedoen is belangrijker dan winnen’. Voor veel bedrijven is het toernooi ook een commercieel hoogtepunt. Er wordt gestreden om de aandacht van de kijker en daar worden vele miljoenen euro’s voor vrijgemaakt. Maar levert het ook wat op? Dat vroegen we ons bij Semmie af. Daarom doken we dieper in de invloed die de Olympische Spelen op de beurs heeft en of (beursgenoteerde) bedrijven van het evenement profiteren.
Wat doen de Olympische Spelen met de economie?
De Olympische Spelen van Tokio worden de duurste Zomerspelen ooit. Volgens de organisatoren gaan deze Spelen in totaal 1.644 miljard yen (€13 miljard) kosten. Een enorm bedrag waarvan je hoopt dat de lokale economie er een graantje van kan meepikken. Waar normaal gesproken vele toeristen het land komen bezoeken en zo geld het land binnenbrengen is dat deze Spelen iets anders. Buitenlandse toeschouwers zijn namelijk uitgesloten van bezoek. Het is zelfs zo dat er helemaal geen toeschouwers aanwezig mogen zijn.
Maar ook als buitenlandse toeschouwers het gastland wel mogen bezoeken helpt dat niet altijd genoeg om de Spelen een economisch succes te maken. De economische impact van het organiseren van de Olympische Spelen is over het algemeen namelijk minder positief dan verwacht. Omdat de meeste steden na het organiseren van de Spelen enorm in de schulden zijn geraakt, zijn steden die nog grote investeringen moeten doen om de infrastructuur op orde te krijgen vaak beter af om niet mee te dingen naar de organisatie.
Steden die de Olympische Spelen organiseren kunnen wel profiteren. Er komen veel (tijdelijke) banen bij waardoor de werkloosheid (tijdelijk) daalt. Ook wordt de infrastructuur verbeterd waar de stad later nog profijt van heeft. Rio de Janeiro bouwde bijvoorbeeld 15.000 nieuwe hotelkamers om toeristen te huisvesten. Het Russische Sotsji investeerde ongeveer $42,5 miljard in de aanleg van infrastructuur voor de Olympische Spelen van 2014. Beijing heeft meer dan $22,5 miljard uitgegeven aan de aanleg van wegen, luchthavens en rails, en bijna $11,25 miljard aan milieusanering. Bovendien bezoeken duizenden sponsors, media, atleten en toeschouwers doorgaans 6 maanden voor en 6 maanden na de Olympische Spelen een gaststad, wat extra inkomsten oplevert.
Maar het gaat een organiserende stad niet altijd voor de wind. De voorspellingen die worden gedaan komen niet altijd uit. Toen bekend werd dat Salt Lake City in 2002 de Olympische Winterspelen mocht organiseren werden zo’n 70.000 banen beloofd. Uiteindelijk kwamen er slechts 7.000 banen, slechts 10% van het aanvankelijk beloofde aantal. Ook gingen de meeste banen naar werknemers die al een baan hadden, wat het aantal werkloze werknemers niet ten goede kwam. Bovendien ging veel van de gemaakte winst naar internationale hotelketens, restaurants en bouwbedrijven in plaats van naar de economie van de gaststad.
En met de beurzen?
Wat de bekendmaking van de organisator van de Olympische Spelen met de lokale beurs doet is verschillend. Zo is er geen duidelijk positief of negatief effect als het gaat om de Olympische Winterspelen. Maar de bekendmaking van de organisator van de Olympische Zomerspelen heeft wel vaak een positief effect op de lokale beurs. Zo stijgen de gemiddelde rendementen van de lokale index van het land dat de organisatie bekendmaakt met zo’n 2% op de dag van de bekendmaking.
Prestaties lokale index van het gastland tijdens de Zomerspelen vergeleken met de MSCI World Index:
Op zaterdag 7 september 2013 werd bekendgemaakt dat Tokio, en daarmee ook Japan, de huidige Olympische Zomerspelen mocht organiseren. De maandag die daarop volgde sloot de Nikkei 225 (de belangrijkste index van de beurs van Tokio) met 2,48%. Ruim boven het gemiddelde. Sinds de aankondiging van de Spelen tot vandaag is de Japanse beurs trouwens met zo’n 100% gestegen! Al kan die stijging natuurlijk niet volledig toegekend worden aan de bekendmaking van de Spelen.
De Olympische Spelen lijkt ook de Amerikaanse beurzen goed te doen. Tijdens 14 van de 21 Olympische Zomerspelen steeg de Dow-Jones index, een van de meest belangrijke Amerikaanse indices.
Groot, groter, grootst
De Olympische Spelen zijn ook een commerciële strijd waar de grootste bedrijven ter wereld van willen profiteren. Zo zijn Samsung, McDonald’s, Panasonic en Coca-Cola al jaren (hoofd)sponsor van het evenement. De inschatting is dat voor de Olympische Zomerspelen in Tokio wereldwijd bedrijven meer dan $10 miljard hebben geïnvesteerd in sponsordeals, reclamecampagnes, hospitality en evenementen. Een enorm bedrag. De investeringen leggen de aandelen van Samsung, McDonald’s, Panasonic en Coca-Cola geen windeieren kijkend naar hun prestaties op de beurs.
Prestaties van aandelen van Olympische partners vergeleken met de MSCI World Index:
Gemiddeld presteren de 4 hoofdsponsors tijdens de Olympische Zomerspelen beter dan de MSCI World Index; de index die de wereldwijde aandelenmarkt representeert. Alleen Coca-Cola presteert slechter dan de index als je kijkt naar de rendementen over één jaar. Zorgen deze (over het algemeen) plussen ervoor dat het de moeite waard is om miljarden te investeren? Dat is de vraag. Maar naast de (geringe) percentuele stijging van het aandeel op de beurs is er natuurlijk ook nog zoiets als extra naamsbekendheid creëren. En het hebben van een monopolie om rond wedstrijden en bij persmomenten zichtbaar te mogen zijn is ook wat waard.
Resultaten uit het verleden bieden geen garantie…
En dus lijkt het erop dat de Olympische Zomerspelen niet alleen een belangrijke tijd zijn voor sportfans, maar ook voor beursdeelnemers. Al zijn de in het verleden behaalde resultaten natuurlijk geen garantie voor de toekomst. Niet alleen voor de Olympische sporters, maar ook niet op de beurs!
Thomas verdiept zich graag in ingewikkelde beleggingsmaterie. Door zijn creativiteit kan hij een verhaal altijd op de Semmie-manier overbrengen op de lezer: helder, toegankelijk en to-the-point.
