Marketing Manager
Sem van Berkel Jr. (37, links), ondernemer en eigenaar van beleggingsplatform Semmie.nl, over zijn vader, Sem van Berkel Sr. (69), ondernemer en een van de grondleggers van de Amsterdamse optiebeurs.
Ik betwijfel of mijn vader vroeger wist op welke school ik zat. Mijn moeder heeft de hele opvoeding gedaan, hij was de grote afwezige. Niet dat ik daar last van heb gehad. Ik zag hem in de weekenden en vooral vanaf mijn zestiende heel vaak, toen ik bij hem op de beurs een bijbaantje kreeg als loopjongen. De tijd die hij met mij als klein jongetje heeft gemist, haalt hij nu ruimschoots in met mijn zoontje, Semmie. Die twee zijn dol op elkaar. Elke vrijdag brengt mijn vader hem naar judo en op zaterdagochtend zwemmen ze samen.’
‘Mijn vader en moeder komen allebei uit een ondernemersfamilie. De vader van mijn vader was kolenboer, mijn grootvader van moederskant stond op de markt met fruit. Mijn vader heeft later ook nog voor hem gewerkt, hij heeft het handelen echt geleerd met bananen.’
‘Mijn vader zet geen stap zonder mijn moeder. Toen hij vroeger veel reisde voor zijn werk, nam hij haar altijd mee. Mijn ouders kennen elkaar van het uitgaan in Amsterdam. Sem was meteen gecharmeerd van mijn moeder, maar hij heeft haar echt moeten veroveren. Toen zij als au pair ging werken in Nice is hij haar achterna gereisd en sloeg eindelijk de vonk over. Ze hadden het niet breed, dus in het begin van hun huwelijk werkte mijn moeder ook nog hard. Haar moeder, mijn oma, had daarom een belangrijke rol in de opvoeding van mij en mijn zus.’
Sem jr. in 1998, op 16-jarige leeftijd, met zijn vader op de optiebeurs.
‘Vanaf het begin was het dikke liefde tussen mij en de beursvloer. Hoewel ik er inhoudelijk niks mee te maken had als manusje-van-alles, vond ik de gehaaide en actieve sfeer fantastisch. En de rituelen; elke woensdag haalde ik voor alle collega’s kroketten, elke vrijdag aten we haring. Nooit andersom. Als het aan mijn vader had gelegen, had ik mijn school überhaupt niet afgemaakt, hij vond het niet zo belangrijk, “werken leer je op de vloer”. Dankzij mijn moeder heb ik na veel gefluim alsnog mijn vwo-diploma gehaald. Toen ik op de leeftijd kwam dat ik zelf zou kunnen handelen, ging de vloer dicht. En schermhandel past niet bij mij, ik heb niks met computers. Toen ben ik toch maar gaan studeren. Rechten en economie, maar beide studies werden geen succes. Via een omweg ben ik alsnog in de optiehandel terechtgekomen.’
‘Ik lijk op mijn vader, onze sterkste gedeelde eigenschap is dat we niet met autoriteit kunnen omgaan. Toen mijn vader in dienst zat, kwam hij opeens niet meer naar huis in de weekenden, tot verbazing van mijn moeder. Toen zij verhaal ging halen op de basis, bleek hij zijn meerdere “onbeleefd” te hebben bejegend, waardoor zijn vrije weekenden voorlopig waren ingetrokken. Ook ik heb moeite met gezag, ben op school vaker niet dan wel naar les gegaan. Mijn zoontje, Semmie, lijkt op zijn opa en mij, wij raken alle drie zeer geïrriteerd van het woord “nee”. Als je van de drie Sems de schoolrapporten naast elkaar zou leggen, zijn ze, met kwalificaties als recalcitrant, druk en snel afgeleid, nagenoeg inwisselbaar.’
‘Mijn vader heeft uitstraling, is heel innemend en joviaal. Toen ik opgroeide in het Gooi viel hij wel op tussen alle artsen en advocaten. Daarbij was hij enigszins bekend, een societyfiguur, vooral in de kringen waar gehandeld werd. Maar zo hartelijk als hij lijkt in de buitenwereld, zo gesloten is hij ook. Hij heeft zijn oudere broer jong verloren bij een auto-ongeluk. Ze waren heel close, het verlies heeft mijn vader veel verdriet gedaan, maar hij praat hier nooit over: te pijnlijk. Net als ik trekt Sem zich liever terug met zijn familie dan dat hij de hort op gaat. Zijn beste vrienden kent hij uit het vak, zoals voormalig vloerdirecteur Ulf Doornbos en fiscalist Hans Kaiser. Opvallend veel van zijn vrienden zijn jong overleden. De levensstijl van vloerhandelaren liet te wensen over; er heerste onnoemelijk veel stress, daarbij werd er in het vak veel gerookt en werden er liters koffie gedronken. Ook zag mijn vader als vloerhandelaar de hele dag geen buitenlicht; in de winter kwam hij in het donker op zijn werk en ging hij in het donker naar huis. Een tic die hij eraan heeft overgehouden is dat hij buiten altijd een zonnebril op heeft, anders gaan zijn ogen tranen.’
‘Mijn zusje lijkt veel op mijn moeder, en is een echt vaderskindje, maar niet op basis van “het vak”. Zij weet het verschil niet tussen een optie en een aandeel en maakt carrière in de forensische psychiatrie. Mijn vader is beschermend ten opzichte van haar en mijn moeder, maar ook jegens mij. Toen ik als jongen bij hem werkte, werd ik weleens tegengewerkt door jaloerse “concullega’s”. Een keer werd het zelfs fysiek. De man in kwestie had direct spijt dat hij “de zoon van” had lastiggevallen. Een zwaar gesprek met mijn vader volgde, ik zag hem met zijn staart tussen de benen weglopen. Dat gaf me wel voldoening.’
Dit artikel is geschreven en gepubliceerd door FD Persoonlijk.
