Een schaduwbank is een financiële speler die buiten het traditionele bankensysteem opereert, maar vergelijkbare functies en risico's heeft. Schaduwbanken fungeren als tussenpersonen tussen beleggers en kredietverstrekkers en leveren financiering en liquiditeit aan de markten. Schaduwbanken kunnen verschillende vormen aannemen, zoals beleggingsfondsen, hedgefondsen, verzekeringsmaatschappijen, geldmarktfondsen en andere niet-traditionele financiële instellingen.


Het verschil tussen traditionale banken en schaduwbanken

Schaduwbanken worden minder gereguleerd en gecontroleerd dan traditionele banken. Dit heeft zowel positieve als negatieve kanten. Enerzijds kunnen schaduwbanken innovatieve financiële producten en diensten aanbieden, en kunnen ze mensen en bedrijven helpen die geen toegang hebben tot traditionele bankleningen. Anderzijds kunnen ze ook risico's met zich meebrengen, omdat ze minder regels hebben en problemen kunnen veroorzaken voor het hele financiële systeem.

Een voorbeeld van schaduwbankieren is het gebruik van repurchase agreements (repo's), waarbij financiële instellingen activa verkopen en later terughuren tegen een afgesproken prijs en rente. Dit geeft hen snelle toegang tot contant geld. Een ander voorbeeld is securitisatie, waarbij activa worden verpakt en als effecten aan beleggers worden verkocht. Ook het gebruik van derivaten om risico's te beheersen en winsten te vergroten, valt onder schaduwbankieren.


Hoe zijn schaduwbanken ontstaan?

Schaduwbanken zijn ontstaan door de complexiteit en globalisering van de financiële markten en de zoektocht naar rendement in een omgeving van lage rentetarieven. Het heeft de aandacht getrokken van regelgevers en toezichthouders, die proberen om meer transparantie en regels binnen het schaduwbankwezen te creëren om de stabiliteit van het financiële systeem te waarborgen.