De Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR) is een Europese verordening en heeft als doel om meer transparantie te bieden over hoe financiële partijen duurzaamheidsrisico’s en -kansen opnemen in hun beleggingsbeslissingen. De SFDR verwacht van financiële partijen dat ze via hun website transparant communiceren over hoe ze rekening houden met duurzaamheidsrisico’s en deze integreren in hun dienstverlening.
Ook moet volgens de richtlijn het eigen beloningsbeleid van een financiële partij worden aangepast op basis van duurzaamheidsrisico’s.
Volgens de Europees Parlement was de informatieverschaffing aan beleggers op het gebied van ESG-criteria nog ‘onvoldoende ontwikkeld, omdat dergelijke informatieverschaffing nog niet aan geharmoniseerde vereisten onderworpen is’. Daarom besloot de Europees Parlement om zelf zulke vereisten op te stellen.
Ook wordt er met deze richtlijn gepoogd om greenwashing te voorkomen: bedrijven doen zich daarbij duurzamer en groener voor dan dat ze daadwerkelijk zijn. Doordat alle financiële partijen nu aan één richtlijn moeten voldoen krijgen klanten inzichtelijk hoe duurzaam het aanbod van een specifieke financiële partij is.
Een belangrijk onderdeel van de SFDR is het in kaart brengen van de duurzaamheidsrisico’s die worden gelopen. Zoals bekend, kent beleggen risico’s. Zo loop je het risico op koersschommelingen maar ook loop je risico als de rente stijgt of daalt. Daarnaast kent beleggen een duurzaamheidsrisico.
Een duurzaamheidsrisico is een gebeurtenis op Environment (milieu), Social (mens en maatschappij) en Governance (behoorlijk bestuur)-gebied die mogelijk een negatieve invloed kan hebben op de waarde van een belegging. Denk bijvoorbeeld aan de waarde van beleggingen in zeer CO 2-intensieve sectoren. Die waarde zou – als gevolg van het risico van klimaatverandering – wel eens kunnen gaan dalen, omdat het businessmodel van die bedrijven op de lange termijn niet houdbaar is.