Tapering is één van de tools die centrale banken als de Amerikaanse Fed en de Europese Centrale Bank in kunnen zetten om de economie gezond te houden. Centrale banken kopen obligaties op om geld in de economie te kunnen injecteren. Tapering houdt in dat het aantal obligaties dat centrale banken kopen wordt afgebouwd.
Het woord tapering, of taperen op z’n Nederlands, ken je wellicht uit de sport. Hierbij verlaag je de duur en intensiteit van je trainingen in de aanloop naar een wedstrijd. Tapering komt dan ook van het Engelse werkwoord to taper, dat afbouwen en verminderen betekent. In de financiële wereld wordt tapering dus ook gebruikt. Maar wat wordt er in deze situatie precies mee bedoeld?
Om te begrijpen wat tapering precies inhoudt, is het ook nodig om te weten wat quantative easing is. Dit is een monetair beleid dat centrale banken kunnen inzetten om de economie te ondersteunen.
Dit wordt gedaan door obligaties te kopen. Hiermee wordt de geldvoorraad verruimd, waardoor lenen goedkoper wordt. Overheden, bedrijven en consumenten zijn hierdoor eerder geneigd om investeringen te doen, wat op zijn beurt weer goed is voor de economie.
Tapering wordt ingezet door centrale banken als ze het beoogde doel van quantative easing hebben bereikt en/of wanneer ze de economie willen afkoelen. Tapering houdt in dat een centrale bank langzaamaan minder obligaties gaat kopen. De snelheid die wordt gebruikt bij het afbouwen is essentieel. Wanneer dit te snel gebeurt, kan dit financiële markten uit balans brengen.
Tapering betekent niet dat een centrale bank helemaal stopt met het kopen van obligaties, of deze zelfs gaat verkopen. Het betekent alleen dat de snelheid waarmee een centrale bank obligaties koopt, wordt afgebouwd. Gaat een centrale bank wel over op verkopen, dan wordt dit quantative tightening genoemd. Tapering is als het ware de overgangsperiode tussen quantative easing en quantative tightening.